Review: Yamaha CLP 785 & 795 GP

Aan het uiterlijk van de Yamaha CLP-reeks zijn over het algemeen vooral kleine verbeteringen aangebracht in vergelijking met de 600-reeks. Met name het bedieningspaneel ziet er strakker uit in de flagships van de 700-reeks: op zowel de CLP-785 als CLP 795 GP werken met een touchscreen dat veel minder opvalt dan de knoppenbediening op de vorige modellen.

Een goed ontworpen en gebouwd meubel draagt wel degelijk bij aan de ervaring als pianist. En zowel bij de CLP 785 als de 795 zit de afwerking en het ontwerp snor. Vergeleken met de andere producenten doet Yamaha het in het design-departement over het algemeen erg goed, en dat zien we ook bij de nieuwe CLP-modellen terugkeren.

Hier en daar zijn de lijnen van de nieuwe piano's wat strakker. Yamaha volgt daarmee de algemene designtrends van de laatste 5 jaar: iets minimalistischer en rechter, zonder afbeuk te doen aan de "klassieke" look die een piano voor velen toch hoort uit te stralen. Ik kan het in elk geval smaken. De piano's voelen en ogen als premium-instrumenten. Met name de CLP795 vleugel ziet er indrukwekkend uit, ook de binnenkant van de vleugel is hoogwaardig afgewerkt.

Yamaha gebruikt in de CLP 785 en 795 hun nieuwe GrandTouch klavier met tegengewichten. Dit is het meest geavanceerde "digitale" klavier van Yamaha, dat ook in de nieuwe CVP-topmodellen dienst doet. Een meer geavanceerde mechaniek vind je bij Yamaha enkel in de hybridepiano's van de AvantGrand-reeks.

Het gevoel en de look zitten in elk geval goed: de kunststoffen tops die worden gebruikt, voelen niet anders dan de betere akoestische piano's. Ze zijn hard, maar niet glibberig, en ook na langdurig spelen, beginnen je handen niet te glijden. 

De extra lange houten toetsen van het GrandTouch-klavier hebben dezelfde lengte als de toetsen in hun compactere vleugelpiano's. En dat werpt zijn vruchten af: het gewicht en de snelheid van aanslag zit inderdaad erg dicht bij dat van een akoestisch klavier. Verder koos Yamaha ervoor om elke toets afzonderlijk af te wegen. Zo krijg je een echt graduele verandering van gewicht, van laag naar hoog. Net zoals op een akoestische piano.

Vooral de nauwkeurigheid van het klavier valt op: aanslagen worden erg consistent geregistreerd, en door de langere toetsen krijg je een goede controle over het hele dynamische bereik: ook pianissimo's zijn goed te controleren.

 Yamaha gebruikt ook de term "Grand expression modelling" als het over de meting van de aanslag gaat. Niet enkel de aanslagsnelheid wordt gemeten, ook de diepte van de aanslag (of het gewicht dat de pianist op zijn toets zet) wordt geregistreerd en vertaald in een verschil in timbre. Of het nu echt door die extra dimensie komt of niet, de piano's voelen in elk geval zo levendig als je van een top-of-the-line digitale piano kan verwachten. 

Een leuk klein detail: beide CLP-topmodellen beschikken over een pedaalunit met een realistische, oplopende weerstand. Hoe dieper je het pedaal induwt, hoe zwaarder de weerstand wordt. Uiteraard is de halfpedaalfunctie hier ook aanwezig, waardoor de "snaren" half gedempt worden. Een groot verschil in bespeelbaarheid levert het niet op, maar het lijkt wel weer net ietsje meer op een echte piano, en het toont goed aan hoe ver Yamaha gaat om zijn piano's zo realistisch mogelijk te laten aanvoelen. 

Yamaha liet weten dat ze voor de nieuwe CLP-reeksen met hun nieuwste sampling werken. Die omvat  "binaural samples" van de Yamaha CFX en de Bösendorfer Imperial - de Duitse pianobouwer is immers al even in handen van Yamaha. De binaurale sampling wordt gedaan met een stereo-microfoon die de anatomie van het menselijk oor nabootst en geeft een erg realistisch stereobeeld als je met de hoofdtelefoon speelt. Ook de andere samples worden door een engine gedraaid en krijgen een 3D-effect dat goed klinkt, maar het zijn toch vooral de binaurale samples die indruk maken in de hoofdtelefoon.

De virtuele resonantiemodeling die Yamaha nu al even gebruikt, vinden we hier opnieuw terug, en inderdaad, ontdempte snaren trillen zachtjes mee met de rest van het pianospel, wat toch altijd voor een extra diepte en complexiteit in de klank van een digitaal instrument zorgt. Over het algemeen valt er niets aan te merken op de Yamaha-sampling. Alle pianoklanken klinken open, levendig en ruimtelijk, zowel door de hoofdtelefoon als via de versterking. Liefhebbers van de akoestische Yamaha-piano's, zullen ook de samples erg weten te waarderen. Pianisten die op zoek zijn naar een iets warmere klankkleur, kunnen met de Bösendorfersamples uit de voeten.

Yamaha werkte voor de nieuwe CLP-piano's ook aan hun diversiteit in klanken: voor het eerst zitten er goede samples van fortepiano's in de klankenbibliotheek. De samples klinken en reageren niet hélemaal natuurlijk (wij zijn kritisch, uiteraard), maar ze kunnen zeker dienst doen als je graag eens stukjes Mozart of Chopin op een historisch correct instrument wil spelen. Enkel Nord heeft naar ons aanvoelen betere fortepiano-samples in huis (maar die moet je wel eerst nog zelf naar je piano uploaden).

Yamaha biedt ook een mooie selectie zorgvuldig gesamplede electro-akoestische samples, en de Fender Rhodes- en Wurlitzerklanken zijn perfect voor wie zijn inner Ray Manzarek of Rick Davies op de wereld wil loslaten.

de extra's die Yamaha voor ons in petto heeft, zijn de dingen die je tegenwoordig in elke goede digitale piano verwacht: Split/layer-functies, ritmebegeleidingen, een opnamefunctie (met 16 sporen!), geïntegreerde studielectuur die je ook op je iPad kan laten tevoorschijn komen, een Bluetoothverbinding met audio-en midi-integratie (niet op de CLP 735)...

Yamaha heeft met zijn Smart Pianist App nog steeds veruit de beste piano-app op de markt (hoewel de concurrentie vorderingen maakt), en die maakt het bedienen van de piano net iets gemakkelijker en fun. Alles werkt uitstekend, ook de bluetoothconnectiviteit is vrij stabiel (een pijnpunt bij veel piano's), en muziek die je vanop je devices afspeelt klinkt krachtig door de speakers.

Dat maakt meteen duidelijk waarin deze modellen zich (afgezien van het meubel en het klavier) onderscheiden van de andere CLP-piano's. De kwaliteit van de versterking is best indrukwekkend te noemen, en er gaat heel wat vermogen schuil in deze instrumenten. Hoewel beide piano's op papier dezelfde hardware hebben, heeft de CLP795 net een voetje voor. De vleugel maakt goed gebruik van de projectie die het vleugeltje en de horizontale montage van haar speakers. Beide piano's hebben met een driewegssysteem + transducer meer dan power genoeg om de pianoklank met veel diepte en een groot dynamisch bereik weer te geven.

Yamaha's CLP-serie is een echte klassieker. Het is al jaren een van de best verkopende digitale pianoreeksen,  en met reden: het zijn piano's die focussen op het pianistieke, met niet té veel toeters en bellen. Voeg daar een strak design en de in hun klasse uitmuntende versterking aan toe, en Yamaha slaagt erin de lat weer net dat stukje hoger te leggen.